ONLARIN GÖZÜNDEN DÜNYA

21 Eylül 2014 Pazar

Hepimizin hayata bir bakış açısı vardır. Ama çocukların bakışı bambaşkadır. Hiç onların gözüyle baktınız mı dünyaya. Biz büyükler hayatı hep zorlaştırırız. Etrafımıza duvarlar örer sonra da nefes almak için hep bir pencere ararız. Oysa bir çiçek bahçesine benzeyen çocuklar biz yetişkinlerden o kadar farklıdırlar ki… Her yönleriyle ışık saçarlar çevrelerine. Kaybettiğiniz ve bir türlü

bulamadığınız sevgiyi görürsünüz küçücük yüreklerinde. Karmaşık karakterimizi çözmeye çalışırken, onlar bizlere inat iki kelimeyle anlatırlar kendilerini. Kinden, nefretten, menfaatten uzak dünyalarıyla iyiliği gösterirler her birimize. Yağmur taneleri gibidirler. Bir araya geldiklerinde içinizi ferahlatırlar. Ağaçlara, kuşlara, yıldızlara öylesine anlamlar yüklerler ki onlarla birlikte siz de yeniden keşfedersiniz hayatı. Hayatın güzelliğini koruyan böylesine tatlı ve masum varlıkları sevmemek mümkün mü? Ama yine de onların dünyasına girmeyi çoğu zaman reddederiz. Hatta söylediklerini ciddiye almaz, başımızdan gitmeleri için türlü bahaneler uydururuz. Oysaki hayatla ilgili asıl dersi yetişkinler yerine çocuklardan almıyor muyuz?

Geçmişinize şöyle bir dönün, çocukluğunuzu hatırlayın. En güzel hatıralarınız o dönemlere ait değil miydi? Kırlarda uçurttuğunuz uçurtmaları, oynadığınız oyunları, koşuşturduğunuz sokağınızı hatırlayın. Hatta dut topladığınız ağacı, cebinize doldurduğunuz bayram şekerlerini hatırlayın. İçinizde hala o günlerden kalma bir çocuk yok mu? Var elbette. Öyleyse sizde çocukların o ışıltılı dünyasına girin ve onların gözüyle bakın hayata. Bu bakıştan korkmayın, çünkü bu bakış masumdur. Sıcacık ve sevgi doludur. Onların penceresinden bakarken yüreğinizde yeni umutlar yeşerecek ve yeniden seveceksiniz hayatı.

İçinizdeki çocuğu kaybetmemenizi diliyorum… Hanife ZENGİN