Bir gün tam herşeyden vazgeçip karşıdan karşıya geçerken  yaşlı yorgun ve durgun bir göl olmaya karar verdikten tam da birkaç saat sonra girmişti hayatına. Mucizeler kadar güzel aşkın başlangıcıda sürprizlerle doluydu.

   Elif Şafak'ın aşk  romanında da dediği gibi bir nehre bir taş düşerse etkisi fark edilmez nehir zaten  akar çoşar ama bir göle düştü mü aynı taş taa dibe inene kadar birbiri ardına bir sürü daireler oluşur ve durgun göl o sukünetini kaybeder ve hiçbirşey bir daha eskisi gibi olmaz. Çünkü bir süre sonra  dibe çöken taşın dalgaları kaybolsa da taşın varlığı gölün bünyesinde hissedilirdir. Ama o kız  bu iki ihtimalinde  dışındaydı. O'nun kocaman yüreğinin yarısı nehir diğer yarısı göldü ve bu inanılmaz bir çelişki dayanılmaz bir sancıyıdı. Onun taşı gelip tam da ikisinin sınırına düştü bir yarısı nehirde hissedilir hissedilmez diğer yarısı gölde..
   Zaman öyle bir aktı nehir öyle bir çoşup taştı ki durgun gölün tam ortasına attı taşı sonrasında nehir nehir olduğundan utandı da gölün içinden bir nehir çıktı, aktı, çoştu, esti gürledi bazen de yıktı geçti ve yürek o yıkımı, o uzaklığı, o yabancılığı ve gitmeye yakın ayak seslerini duyuduğu anlarda kapıyı öyle sıkı sıkı kapattı  ki değil o fırtınanın O'nu kasıp kavurması harman edip savurmasını göze almak dışarda kopan kıyametten bir nebze bile  soğuk almak istemedi içeri, hissetmek istemedi çünkü soğuğa karşı hazırlıklı da değildi dayanıklıda. Ama durgun olduklarında sakin huzurlu hallerinde öyle ılık ılık akıp hiç kimsenin bilmediği diyarlarda kavuşup buluştular ki benim kelimelerim anlatmaktan ve ifade etmekten aciz kaldı hissedilenleri.

Hayatnızda bu denli çok sevip sevilebileceğiniz ve kimsenin bilmediği diyarlarda da olsa huzurla kavuşabileceğiniz bir aşkla yaşayıp yaşlanmanız dileğiyle...