AŞK hepimizin okurken bile içini titirediği tarifi imkansız bir duygu ve okuyanların ilk aklına gelen haliyle karşı cinstir fakat tasavvufda durum biraz daha farklıdır. Aşık olmak için ne karşı cinse ihtiyaç vardır ne de illaki bir cismani varlığa tasavvufta insan aşık olmak için yanar tutuşur ve dilinden değil gözünden anlayana aşık olur. Bu aşk aşık ve maşuğu yaktıkça pişirdikçe birlikte yönelişleri tam anlamıyla en başından beri gitmek istedikleri  zamandan ve mekandan münezzeh olan varlığa yani Allah'a olur. Cennet istemek, cehennemden korunmak ya da başka hiçbir beklenti içinde olmadan tüm ibadetlerini hal ve hareketlerini attıkları her adımı Allah'ın gönlünü aşığının gönlünü hoş etmek için yaparlar. Zira durum dünyayada öyle değil midir aslında çok sevdiğin ama gerçekten çok sevdiğin için bazen mutlu veya mutsuz olmayı yani kişisel çıkarlarını bırakıp yalnzıca O'nu mutlu etmek uğraşmaz mı insan? Ama eğer tasavvufla yaşayıp birde karşı cinsten birine aşıksan onun tadı bambaşka olur.

   Yani kısacası manevi aşk olmadan bu dünya anlamsız maddi aşk yalnız ve amaçsız.Manevi tutukumuzu  kaybetmememiz ve hayatta duyduğunuz herşeyin size ney kadar huzur vermesi ümidiyle...