İki tane dünyalar güzeli kızım var benim Zeynep 8, Reva'm 5 yaşında. İkisinin doğduğu anı ve ilk buluşmamızı bugün gibi hatırlıyorum, tarifi imkansız bir duygu ve gerçek bir mucize. Doğumdan sonra başlar bir koşturma yemeleri içmeleri değildir sorun, anneliğin verdiği sonsuz merhamet ve mükemmel iç güdü ile zaten bunları yapıyorsun ama onların yetişmesi ve gerçekten insan olması en büyük sorumluluktur bana göre ve onların yetiştirilmesi daha henüz onlar doğmadan başlar.
Ben hamileyken başladım onları yetiştirme telaşına. İlk öğrendiğim şey bebeklerimin anne karnındaki tüm şeyleri duyduklarıydı ve bende ondan sonra başladım onlarla iletişim kurmaya onlara masallar okumaya, kitap okumaya, aşina olsun istedim kulakları bu seslere mayasına karışsın kitap sevgisi. Herkesin güldüğü eşimin desteklediği benim vazgeçmediğim birşeydi bu. Özellikle Zeynep'imde bu yaptıkalarımın meyvesini alınca Reva'm da daha da sarıldım kitaplara. Hem hamileliğin verdiği telaşı, boş vakitleri dolu dolu geçirdim hemde bebeklerimle ilgili yeni şeyler öğrendim.
Yazının başında da söylediğim gibi kızlarım şimdi 8 ve 5 yaşında olmasına rağmen küçük bir kitaplıkları var ve masal okumadan uyumamak gibi muhteşem huyları. Büyük kızım okumayı öğrendiği için kardeşine artık okuyabiliyor. Onlar benim kitap sevdalısı güzel kızlarım herşeyi okuyarak öğrencekelerini bilen sabırlı yavrularım ve biz de onların beynini makineleşmekten korumak için kitap okumayı ceza olarak vermeyen, çocukca yaptığı yaramazlıklardan sıkılıp biraz olsun sakinleşmesini sağlamak için TV ve bilgisayara itmeyen onlar için elinden geleni yapan ve gerçekten vatana millete ve ailesine hayırlı yetiştirmek için uğraşan anne ve babasıyız ve onlara gurur duyoruz.
Bu yazıda yaşananlar bana ait değil sadece çok çok gerçekleşmesini istediğim rüyalarımın en güzel parçası ama sen evliysen ve üstelikte hamileysen yada güzel yavruların varsa bu masal senin masalın olabilir. Sence artık çekirdekten doğru insanlar yetiştirme vakti gelmedi mi?
