22 Ocak 2014 Çarşamba
Yasamak, sevmek gibi gönülden olsun;
Olursa bir şikayet ölümden olsun.
Hepimizin temennisidir böyle bir memleket ama sadece bir temenni olarak kalıyor malesef... Öyle bir memleket istiyoruz ki din, dil, ırk, millet, siyasi fikirler ayırt edilmeksizin herkesin kardeş olduğu, herkesin eşit olduğu, bir arada olduğu bir memleket... Ama sorarsak kim bu temenniler gerçek olsun diye bir çaba harcıyor diye??? Evet kafalarda bir sürü soru işareti oluşur...
Biz düzeltmeyi değil yıkmayı, birleşmeyi değil ayırmayı, sevmeyi değil kini körüklemeyi çok iyi başarıyoruz. Başka ülkelerde spor müsabakaları şenlik gibi geçerken bizde her sene kavga dövüş, kan ve ölümle sona eriyor. Başka ülkelerde insanlar istediklerini giyebiliyor (açık yada kapalı) herkes özgür. Başka ülkelerde insanın canı kıymetli bir kişi ölünce tüm ülke ayağa kalkıyor. Biz artık ölümlere alıştık, ölüme alışılır mı???
Bunların hepsinin nedeni kültürümüzden kaynaklanıyor neden mi çünkü biz okumuyoruz, araştırmıyoruz, başka ülkelerde hayat nasıl işliyor bilmiyoruz sadece ailemizden ve çevremizden aldıklarımızla yetiniyoruz. Ama artık yıl oldu 2014 bilgi, teknoloji, haberleşme çağındayız civcivin yumurtayı kırıp gerçek dünyayı görmesi gibi gerçek dünyayı görelim artık...
